Tylko miłość trwa Odnaleźć nadzieję w piekle ulicy. Jeden z wolontariuszy Caritasu, który objaśniał mi podział przestrzeni dworca Termini, spojrzał tylko i od razu mnie przejrzał: „Ale nie chcesz zejść na dół, prawda? Wybij to sobie z głowy!”. Udałam, że tego nie słyszę. Nie chodziło o dreszczyk emocji, ale o głos powołania, silniejszy niż strach. Moim powołaniem było „zejście do piekieł” i jeśli piekło było na dole, musiałam tam pójść. fragment Chiara Amirante, dotknięta wielkim cierpieniem, doświadczyła duchowego kryzysu. Uzdrowiona przez Boga zrozumiała, że przygotował On dla niej specjalną misję: musiała zejść na dno piekła, by z determinacją ratować kolejne dusze. Oni – bezdomni, narkomani, uwikłani w sekty, zniewoleni przez zło; i ona – desperacko pragnąca podarować każdemu Radość nie z tego świata. Możesz ją nazywać marzycielką lub żyjącą złudzeniami idealistką. Jej życie jest jednak dowodem na to, że nie ma nic niemożliwego dla Tego, Który jest miłością.