Kiedy mała dziewczynka oburzała się na wykorzystanie jej lalki jako Jezusa w szopce bożonarodzeniowej, nikt nie mógł przypuszczać, że to energiczne, uparte i nieco krnąbrne dziecko w ciągu 26 lat życia osiągnie pełnię duchowego zjednoczenia z Bogiem. Elżbieta Catez była piękną, bardzo uzdolnioną muzycznie i bywałą w świecie dziewczyną. Jednak bardzo wcześnie poczuła pewność, że chce ów świat porzucić i poświęcić życie Bogu. Późniejsze doświadczenia cierpienia, choroby, samotności, a w końcu przedwczesnej śmierci były dla Elżbiety drogą do najściślejszego związku z Bogiem, o którym sama mówiła, że jest to zażyłość „serce przy sercu”. Szczególną łaską, którą otrzymała Elżbieta, było mistyczne doświadczenie obecności Trzech Osób Boskich. Kiedy jako dziewczynka dowiedziała się, że jej imię oznacza „dom Boga” , odczytała to jako zachętę do nieustannego zanurzenia w Tym, który jest Bogiem Trójjedynej miłości. Pisma, listy i modlitwy, których jest autorką przepełnione są zachwytem nad tą tajemnicą. Dlatego w książce zamieszczone zostały również teksty modlitw, które pomogą czytelnikowi zbliżyć się do istoty jej niezwykłej duchowości.Historia Elżbiety to nie tylko poruszająca opowieść o głębi relacji, do której wszystkich nas zaprasza Chrystus. To również przejmujące świadectwo pogody ducha, cierpliwości i konsekwencji, która jest niezbędna, by na to zaproszenie odpowiedzieć.