Józef i Wiktoria Ulmowie, kochający się małżonkowie i rodzice siedmiorga dzieci, w tym jednego jeszcze nienarodzonego, kierując się Chrystusowym wezwaniem, że „cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili”, podjęli heroiczną decyzję o przyjęciu pod swój dach ośmiorga żydowskich uciekinierów. Oddali Bogu życie całej swojej rodziny, by dać piękne świadectwo miłości, na której zbudowali swój dom. Ich przykład może stać się inspiracją dla wszystkich chrześcijańskich rodzin, które pragną wypełniać Bożą wolę, otwierać się na każde życie i w modlitwie różańcowej odnaleźć siłę do stawiania czoła najtrudniejszym wyzwaniom rodzinnym i społecznym.