Sobór Watykański II w Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium troszczy się o to, aby chrześcijanie w misterium Eucharystii „nie uczestniczyli jak obcy lub milczący widzowie, lecz aby przez obrzędy i modlitwy misterium to dobrze rozumieli, w świętej czynności brali udział świadomie, pobożnie i czynnie” (KL 48). Obrzędy Mszy Świętej mają osiągnąć pełną skuteczność duszpasterską (KL 49) i właściwe znaczenie (KL 50).
Mając na uwadze powyższe wskazania, Rada do Wykonania Konstytucji o liturgii już w roku 1969 przygotowała Ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego, które uzupełniła do wydania w 1970 r. całego Mszału rzymskiego promulgowanego przez papieża Pawła VI. Poszerzone OWMR zostało dołączone do II wydania Mszału rzymskiego w 1975 r. W roku 2000 ukazało się kolejne OWMR, jednak zostało ono poprawione i włączone do III wydania Mszału rzymskiego Pawła VI z 2002 r. Kolejne zmiany zostały wprowadzone 8 czerwca 2008 r. i dotyczyły zapisu OWMR 149 oraz 22 października 2021 r. i odnosiły się do OWMR 25, 329, 389, 390, 391, 397.
Ostatnie poprawki były podyktowane zmianami w KPK, kan. 838 § 2 i 3 na podstawie Motu proprio Magnum Principium papieża Franciszka z dnia 3 września 2017 r. Od czasu pierwszego wydania OWMR zostały opublikowane różne dokumenty Kościoła, które uszczegóławiały kolejne wydania.
Komentarz do Ogólnego wprowadzenia do Mszału rzymskiego ukazuje się w dwudziestą rocznicę promulgowania III wydania tego dokumentu. W wyjaśnieniach poszczególnych numerów wzięto pod uwagę również polskie prawodawstwo liturgiczne wydane przez Konferencję Episkopatu Polski. Komentarz zatem ma na celu skonkretyzowanie przepisów, które są stosowane w Polsce. Wyjaśnienia zawierają nie tylko aspekt prawny, lecz także i teologiczny.
Opracowanie zawiera teksty norm w języku łacińskim i w przekładzie na język polski wraz z komentarzem. Stosuje się tutaj zasadę interpretacji zawartą w KPK, kan. 17; 19-21.