Służebnica Boża Barbara Stanisława Samulowska (ur. 1865 Woryty na Warmii; zmarła w 1950 w Gwatemali), polska siostra miłosierdzia. W 1877 r. otrzymała szczególną łaskę objawienia się Matki Bożej w Gietrzwałdzie (diec. warmińska), które jest jedynym w Polsce uznanym przez Kościół powszechny miejscem objawień maryjnych. W 1884 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia w Chełmnie, kontynuowała formację w Paryżu. Pracowała w zakładach dobroczynnych we Francji, a od 1895 r. na misjach w Gwatemali (Ameryka Środkowa). Była dyrektorką nowicjatu Sióstr Miłosierdzia, opiekowała się ubogimi w przytułkach, dziećmi w sierocińcach i chorymi w szpitalach, organizowała pomoc po trzęsieniach ziemi. Szerzyła szczególny kult Ukrzyżowanego Zbawiciela. Zmarła 6 grudnia 1950 w Gwatemali na skutek choroby nowotworowej. Spoczywa na cmentarzu w Gwatemali. Od lat trwa proces beatyfikacyjny. Jedno ze świadectw jej wychowanki: Była bardzo uprzejma, serdeczna, życzliwa. Nas postulantki nazywała zdrobniale „moje malutkie” jako dowód miłości siostry kochały ją bardzo. W jej dzień imienin w listopadzie wszyscy spieszyli z życzeniami, siostry, lekarze i cały personel. Umiała wysłuchać ubogich. Mówiono, że jak była dziewczynką to widziała Matkę Bożą, lecz ona nigdy nam o tym nie mówiła, nie wspominała. Kochała bardzo ubogich, bardzo często wyszukiwała najlepsze owoce i je im przekazywała, również przygotowywała paczki z odzieżą według wieku i wymiaru.